Door Hans van Vlaanderen — 8 Jun, 2020
Met veel bewondering heb ik – vanuit Simulise én als vader van drie schoolgaande kinderen – gevolgd hoe leraren in korte tijd afstand-onderwijs zijn gaan geven. Waar nog wat weerstand was tegen digitale tools, werden drempels overwonnen. Het gaat immers om het doel: onderwijs geven. En kost wat kost, dat moest doorgaan!
Vlot werden digitale middelen ingezet, waardoor docenten op afstand contact met hun leerlingen konden hebben. Docenten hielpen elkaar en schoolleiders faciliteerden waar mogelijk.
Nu, zo’n twee maanden later, is Microsoft Teams (of Zoom, of Google Hangout) niet meer weg te denken uit de school. Zeker nu we voorlopig blijven vasthouden aan die anderhalve meter en 30 leerlingen in één klassiek klaslokaal in elk geval voorlopig verleden tijd is.
Nu we de ‘acute crisis’ hebben doorstaan is het tijd om vooruit te kijken en plannen te maken. We kunnen ons weer de luxe permitteren om vragen te stellen. Hoe willen we dat ons onderwijs er uit gaat zien? Hoe gaan we leerlingen op een gestructureerde manier opdrachten geven? Op welke manier en waar wordt werk opgeslagen en (formatief of summatief) beoordeeld? Wat doen we op school en wat op afstand of thuis? En wat doen we digitaal en wat nog op papier? Op welke manieren kunnen we differentiëren? En hoe zorgen we ervoor dat iedereen de voortgang en ontwikkeling van leerlingen kan terugvinden? En last but not least; hoe zorgen we ervoor dat we vanuit visie en doel blijven denken en niet vanuit (digitale) middelen?
De overstap naar digitale middelen is genomen en blijkt inmiddels geen issue meer. De volgende stap is deze digitale middelen doelgericht inzetten, zodat we onze leerlingen kunnen ondersteunen en monitoren. Maar wél vanuit visie!
Maar hoe doe je dat dan?
De komende weken geef ik 5 tips die je hierbij kunnen helpen.
Hierboven complimenteerde ik docenten. In korte tijd hebben zij drempels overwonnen en digitale middelen ingezet om onderwijs op afstand te kunnen geven. Het gebruiken van digitale middelen bleek geen issue meer. Het doel was immers helder: onderwijs moest doorgaan!
En daar hebben we de sleutel tot verandering te pakken. Wil je iets veranderen, dan moet dat gebeuren vanuit een doel. En dat doel moet voor iedereen klip en klaar zijn. Een middel inzetten omdat ‘iedereen ermee werkt’, ‘het zóveel mogelijkheden biedt’ of omdat ‘digitaal werken nu eenmaal van deze tijd is’, heeft veel minder kans van slagen.
Jaren geleden werkte ik voor een leverancier van een Elektronische Leeromgeving (ELO). Er waren scholen die voor een ELO kozen, omdat alle scholen nu eenmaal een ELO gebruiken. Maar wat ze er precies mee wilden, wisten ze eigenlijk niet. De digitaal onderlegde collega’s waren enthousiast. Leuk, want deze ELO bood zoveel mogelijkheden. Je kon er alles mee! De collega’s die digitaal minder handig waren voelden zich overspoeld door de vele mogelijkheden en wisten eigenlijk niet zo goed wat ze ermee moesten. En zij gebruikten de ELO dus ook niet.
Of een voorbeeld van de andere kant van de medaille. Een school met een visie die door het hele personeel gedragen wordt, nam contact met me op. Op deze school staat de ontwikkeling van vijf vaardigheden centraal. Van elke leerling werd deze ontwikkeling bijgehouden in rubrics in Excel. Dat werkte wel, maar het was een tijdrovende klus. Dus waren ze op zoek naar een digitaal portfolio waarin ze de ontwikkeling van vaardigheden makkelijk en efficiënt konden bijgehouden. Zo kwamen ze uit bij Simulise. De invoering van Simulise op deze school was een koud kunstje. Het enige wat nodig was, was dat iedereen de tool leerde kennen en de knoppen leerde bedienen. Het doel was voor iedereen duidelijk. Dus draagvlak was er al.
Het gáát niet om de tool. Het gaat om wat je ermee wil doen. Dus kijk eerst wat je wil. En zoek pas daarna naar het (digitale) middel dat daarbij het beste ondersteunt.
Tip 2 vind je volgende week in mijn volgende blog: Kies voor elk doel het beste systeem in plaats van één systeem dat alles maar een beetje kan.
De vorige tips gemist? Je leest ze hier: