Door Hans van Vlaanderen — 10 Apr, 2015
In het onderwijs (en daarbuiten trouwens ook) zie je steeds meer systemen die worden gebruikt direct door leerlingen en docenten. Vele daarvan worden uit de zogenaamde ‘Cloud’ afgenomen en zeker de helft daarvan worden niet door de school afgenomen maar is gewoon voorhanden. Google Maps, Facebook en vele anderen zijn voorbeelden van systemen die docenten in hun lessen gebruiken naast de schoolsystemen. De leerlingvolgsystemen, de ELO’s en Office alleen voldoen allang niet meer aan de groeiende behoefte van docenten en leerlingen.
Toen men nog bezig was met de uitrol van leeromgevingen was altijd de eerste vraag of, en hoe, de leeromgeving integreerde met de bestaande schoolsystemen. Dat was het grootste belang, althans voor de ICT afdeling. Natuurlijk was dat voorstelbaar want zij waren vaak verantwoordelijk voor het gebruik van deze systemen en dan is het prettig dat alle leerlingen minimaal in de leeromgeving zijn opgenomen zonder dat dit al te veel handwerk kost. Alle overige integratie was ook altijd onderwerp van discussie maar als daar dan mogelijkheden voor waren, zoals ‘API’s’ of webservices dan was dat in orde. Vaak werd er echter geen extra integratie meer gedaan. Het bleek toch ingewikkeld en daarmee duur. Het leidde tot langdurige discussie over wat wel en niet moest werken en hoe. De voordelen van een integratie wogen daar meestal niet tegenop.
De laatste tijd hoor ik niet veel meer over integratie. Gelukkig is er de Kennisnet Federatie en SURFconext. Dat maakt dat inloggen en aanmaken van gebruikers een stuk eenvoudiger is geworden. Maar andere integraties lijken niet langer gewenst of zijn geen voorwaarde meer. Dat is prettig, naar mijn mening, omdat deze eis vaak het gebruik van nieuwe, innovatieve systemen in de weg stond.
Natuurlijk, als een systeem schoolbreed wordt uitgerold moet het samenwerken met bestaande systemen. Maar in proeftuinen en in specifieke onderwijssituaties kan prima worden gewerkt met losse systemen. Dat komt de innovatie ten goede! Het is meestal al moeilijk genoeg om een met de docenten en leerlingen over te gaan op een nieuwe wijze van werken zonder dat er nog veel vanuit ICT moet worden geregeld.
Ik pleit dan ook voor het eerst implementeren van deze nieuwe werkwijzes zonder allerlei moeilijke integraties en zodra een systeem en werkwijze zich hebben bewezen pas nagaan of er nog optimalisatie kan plaatsvinden. Daarmee houdt je enthousiasme in de organisatie om nieuwe dingen te starten. Ook met ICT middelen.